Początki cenzury

Cenzura, nazywana jest inaczej kontrolą publikacji, wszelkie rodzaju widowisk, oraz na przykład audycji radiowych i telewizyjnych, a co za tym idzie również przeróżnych utworów muzycznych. Rozróżniamy cenzurę prewencyjną, przed upowszechnieniem dzieła, oraz cenzurę represyjną, która następuje po jego upowszechnieniu.

 

Cenzura w Polsce pojawiła się na końcach wieku piętnastego jako cenzura kościelna książek, została zaostrzona znacznie w drugiej połowie szesnastego wieku w okresie gdzie powstała reformacja, która obejmowała druki kościelne na przykład, które wcześniej niekiedy niszczono na podstawie wydanego wyroku, po raz pierwszy taki wyrok miał miejsce za czasów Stefana Batorego. Po upadku państwowości polskiej nastąpiła znaczna adaptacja do warunków polskiego ustawodawstwa państw zaborczych. W Księstwie Warszawskim w roku 1808 nadzór nad cenzurą dodajmy prewencyjną książek sprawowało Misterium Spraw Wewnętrznych, natomiast nadzór nad cenzurą gazet politycznych na przykład sprawowało Ministerium Policji.

 

W Królestwie Polskim konstytucja z roku 1815 pozwała na wolność druku, ale w roku 1822 specjalny Wydział Cenzury, zlikwidowany został w raz z cenzurą prewencyjną po wybuchu powstania listopadowego. Po upadku powstania ponownie wprowadzono cenzurę prewencyjną. Dodajmy, iż w wolnym mieście Krakowie w myśl konstytucji z roku 1818 obowiązywała wolność druku, ale jednak w roku 1832 wprowadzono cenzurę prewencyjną, tworząc przy tym Komitet Cenzury, zaś konstytucja z roku 1833 pominęła artykuł o wolności druku. W drugiej Rzeczpospolitej konstytucja marcowa z 1921 roku zawierała bowiem gwarancję wolności prasy, przez to system cenzury polegał na zabieraniu nakładów które zawierały treści stanowiące przestępstwo w myśl zaborczych ustaw prasowych.

Możesz również polubić…